Στην εφημερίδα τα Νέα αυτό το Σαββατοκύριακο ο Έλληνας δημοσιογράφος και παρουσιαστής της Γαλλίας Νίκος Αλιάγας, παρουσιάζει ένα συγκινητικό αφιέρωμα για τον πνευματικό του πατέρα Μακαριστό Μητροπολίτη Ιερεμία.
Αναλυτικά:
" Ενα καταφύγιο πίστης και ελπίδας στη Γαλλία
Στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα, στο Παρίσι, ένα παράξενο λεωφορείο κυκλοφορούσε κάθε Σαββατοκύριακο στους δρόμους της πρωτεύουσας, έχοντας για επιβάτες δεκάδες ζωηρά παιδιά και έναν υπομονετικό οδηγό, ντυμένο με ιερατικά άμφια. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Μητροπολίτης κ.κ. Ιερεμίας, κι εμείς ήμασταν τα παιδιά του οικοτροφείου του Châtenay-Malabry που επιστρέφαμε στα σπίτια μας για λίγες ανάσες οικογενειακής θαλπωρής.
Κάθε Κυριακή βράδυ, το ίδιο λεωφορείο, με τον Δεσπότη πάντα στο τιμόνι, μας περίμενε κάτω από την αψίδα του Σεν-Ντενί, σε μία από τις πιο λαϊκές συνοικίες της πόλης. Ηταν εκεί για να μας οδηγήσει πίσω στο σχολείο, εκεί όπου ήμασταν μεν εσώκλειστοι, αλλά μόνο κατ’ όνομα. Η αλήθεια είναι πως ζούσαμε κάθε άλλο παρά σε φυλακή. Το οικοτροφείο ήταν ένας μικρός παράδεισος στα περίχωρα του Παρισιού, ένας κήπος ελληνικής ψυχής μέσα στη γαλλική γη.
Ο Ιερεμίας, μαζί με το δεξί του χέρι, τον αρχιμανδρίτη Διονύσιο, μας διαπαιδαγώγησαν σαν αληθινοί δάσκαλοι του Γένους. Δεν ήταν απλώς διδασκαλία· ήταν μύηση. Ημασταν παιδιά μεταναστών, γεννημένα στη Γαλλία, και οι γονείς μας μάς είχαν στείλει εκεί για δύο λόγους: για να μάθουμε ελληνικά, σε περίπτωση που η ζωή μάς έφερνε πίσω στην πατρίδα· και για να μη χάσουμε ποτέ την πολιτιστική και πνευματική μας ταυτότητα.
Ο Σεβασμιότατος ενήργησε σαν πατέρας. Με απόλυτη αφοσίωση και στοργική αγάπη. Σμίλεψε την προσωπικότητά μας χωρίς φωνές, χωρίς επιβολές και παλιομοδίτικα σχήματα λόγου. Με την παρουσία του και μόνο, μετέδιδε σεβασμό, πίστη, ήθος και πραότητα. Ηταν άνθρωπος σοφός και τρυφερός· το χαμόγελό του, γλυκό και ανεπιτήδευτο, έμεινε ανεξίτηλο στις μνήμες μας.
Ο Ιερεμίας μάς έμαθε να στεκόμαστε στον κόσμο χωρίς φόβο, να μη φωνάζουμε για να υπάρχουμε, να κουβαλούμε την καταγωγή μας όχι σαν διεκδίκηση, αλλά σαν φως. Φως διαλόγου στην κοινωνία και εσωτερικού διαλογισμού. Οσοι ζήσαμε δίπλα του, ξέρουμε καλά ότι δεν μας δίδαξε απλώς ελληνικά. Μας προσκάλεσε, χωρίς τυμπανοκρουσίες, να ερευνήσουμε τον κόσμο. Μας δίδαξε πολιτισμό. Από τα λογοτεχνικά αριστουργήματα της γενιάς του ’30 και τους προσωκρατικούς, μέχρι την ποιητική διάσταση του Χατζιδάκι και το πώς να παίζουμε ποδόσφαιρο με ευγενή άμιλλα.
Ημασταν ανήσυχα παιδία, κορίτσια και αγόρια πάνω στη φλόγα της εφηβείας. Πόσο δύσκολο ήταν το έργο του. Ισως να μην το καταλάβαμε τότε, αλλά ο Δεσπότης και οι εκπαιδευτικοί του μας χάρισαν «αόρατα όπλα» που αργότερα λειτούργησαν σαν πυξίδες: τον λόγο, τον νου και την πίστη. Πίστη στον άνθρωπο, στην επόμενη μέρα και στο μυστήριο της ύπαρξης. Δεν ήταν απλώς ποιμενάρχης· ήταν παιδαγωγός με την πλήρη σημασία της λέξης. Και ό,τι έκανε, το έκανε χωρίς να περιμένει κοινωνικό αντίδωρο ή αναγνώριση. Τα βρήκαμε όλα μπροστά μας.
Λίγες ώρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στη γενέτειρά του, την Κω, η μοίρα θέλησε να του κρατώ το χέρι στο κρεβάτι του ύστατου αποχαιρετισμού, κοντά στα αγαπημένα του ανίψια. Μα στην ουσία, εκείνη τη στιγμή, ο Γέροντας ήταν εκείνος ο οποίος με προστάτευε. Οπως τότε, που ήμουν δέκα ετών και μου άπλωνε το χέρι για να ανέβω στο λεωφορείο. Αιωνία η μνήμη σου, ταπεινέ κι αναμάρτητε Δέσποτά μας. Σε ευγνωμονούμε."
Ο Νίκος Αλιάγας είναι δημοσιογράφος – παρουσιαστής TA NEA Alexia Kefalas
