Η καθημερινότητα στο κέντρο της Κω έχει μετατραπεί σε άσκηση υπομονής και τύχης. Όποιος χρειάζεται να σταματήσει για λίγα λεπτά να ψωνίσει, να πληρώσει έναν λογαριασμό ή να εξυπηρετηθεί, κινδυνεύει να πληρώσει... 150 ευρώ πρόστιμο. Πρόστιμα που, για πολλούς συμπολίτες μας, ισοδυναμούν με το ένα τέταρτο ή ακόμη και το ένα τρίτο του μισθού τους. Είναι χρήματα που στερούνται οι οικογένειες τους για βασικές ανάγκες, για φαγητό, λογαριασμούς, σχολικά είδη.
Παλαιότερα, τα πρόστιμα των 40 ευρώ, που μειώνονταν στο μισό αν πληρώνονταν εντός 10 ημερών, ήταν λογικά. Τιμωρούσαν μεν, αλλά δεν εξόντωναν. Σήμερα, όμως, τα ποσά έχουν ξεφύγει. Και όταν μάλιστα το όργανο που βεβαιώνει την παράβαση δεν γνωρίζει ποιος είναι ο οδηγός, αν είναι κάποιος που αντέχει η τσέπη του, ή αν είναι μεροκαματιάρης, ηλικιωμένος, επισκέπτης ή απλώς κάποιος κάτοικος που πάλεψε να βρει μια θέση, η αδιάκριτη επιβολή τόσο αυστηρώνπροστίμων αγγίζει τα όρια της κοινωνικής αναλγησίας.
Λίγη κρίση, λίγη επιείκεια! Κανείς δεν ζητά να υπάρχει ατιμωρησία. Όμως χρειάζεται και λίγη κρίση. Δηλαδή επειδή κάποιος Υπουργός τρελάθηκε και αποφάσισε ότι οι Έλληνες πρέπει να πληρώνουν πρόστιμα Σουηδίας με μισθούς Ευρώπης, πρέπει τα αστυνομικά όργανα να παίρνουν κεφάλια; Αν το αυτοκίνητο δεν εμποδίζει πεζούς, δεν βρίσκεται πάνω σε γωνία, διάβαση ή ράμπα ΑΜΕΑ, τότε λίγη ανοχή δεν βλάπτει. Τα αστυνομικά όργανα οφείλουν να θυμούνται πως υπηρετούν ανθρώπους, όχι αριθμούς. Ένα πρόστιμο μπορεί να είναι ένα “απλό ροζ χαρτί” για κάποιον, αλλά για άλλον είναι μια εβδομάδα φαγητό για την οικογένεια του!
Το ίδιο ισχύει και για τα όρια ταχύτητας. Με τα νέα όρια των 50 χιλιομέτρων εκτός πόλης, είναι αδιανόητο να “γράφονται” οδηγοί που πάνε με 70 ή 80 χιλιόμετρα σε φαρδιούς, άδειους δρόμους, ειδικά τον χειμώνα. Άλλο η παραβίαση ταχύτητας με μια επικίνδυνη προσπέραση, ή σε στενό δρόμο,σε στροφές κλπ, κι άλλο η ελαφρά υπέρβαση ταχύτητας σε δρόμους χωρίς κίνδυνο. Ο κοινός νους πρέπει να προηγείται της τυφλής τήρησης του ΚΟΚ,γιατί τα νέα ποσά προστίμων είναι, για τον περισσότερο κόσμο, δυσβάστακτα!
Η αναγκαιότητα της ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ. Αν η Δημοτική Αρχή και η Αστυνομία θέλουν να τηρείται ο νόμος, πρέπει πρώτα να προσφέρουν στους πολίτες επιλογές. Δεν μπορείς να τιμωρείς χωρίς να έχεις προβλέψει πού μπορεί ο πολίτης να σταθμεύσει. Τα μεγάλα πάρκινγκ στις παρυφές της πόλης δεν αρκούν. Όποιος θέλει να κάνει μια σύντομη στάση στην πόλη, να αγοράσει κάτι ή να εξυπηρετηθεί, πρέπει να μπορεί να το κάνει νόμιμα και ανθρώπινα.
Η Κως είναι από τις ελάχιστες τουριστικές πόλεις της χώρας χωρίς οργανωμένο σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης. Μια πρακτική που εφαρμόζεται άλλωστε παντού στην Ευρώπη και λειτουργεί: ο καθένας πληρώνει το χρόνο που χρειάζεται, αποφεύγεται η πολύωρη στάθμευση, και ο Δήμος αποκτά έσοδα. Με ένα μικρό αντίτιμο της τάξης του 1 ευρώ την ώρα, η κυκλοφορία ομαλοποιείται και όλοι εξυπηρετούνται. Είναι καιρός η Δημοτική Αρχή να το προχωρήσει άμεσα,ΟΧΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, άμεσα!
Η επιβολή των νόμων είναι αναγκαία. Όμως ο τρόπος που εφαρμόζονται κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε μια ανθρώπινη κοινωνία και μια άκαμπτη γραφειοκρατία. Ζητείται λοιπόν, μέτρο, κρίση και ανθρωπιά. Να πάψουμε να βλέπουμε τον πολίτη ως “παραβάτη” και να τον δούμε ως άνθρωπο που ζει, εργάζεται, αγωνίζεται μέσα στην πόλη του.
